Ο άντρας κουμπώνει την ανοιχτή καπαρντίνα του. Είχε ιδρώσει από το κουβάλημα, ωστόσο μία ριπή αέρα, ο επιθανάτιος ρόγχος του Αυστραλιανού Αυγουστιάτικου χειμώνα, τον αναγκάζει να προφυλαχθεί. Το φεγγάρι είχε κρυφτεί πίσω από τα σύννεφα. Θα έβρεχε. Ο άντρας ξέρει ότι πρέπει να βιαστεί.

Στον χωματόδρομο δίπλα του έχει αφήσει ένα μεταλλικό μπιτόνι με κηροζίνη. Η μυρωδιά της τον χτυπάει στα ρουθούνια μόλις αφαιρεί το πώμα. Κρατάει την ανάσα του, καθώς χύνει το περιεχόμενο του δοχείου στη μορφή που κείτεται στην άκρη του πετρόχτιστου αγωγού. Φροντίζει να μουσκέψει καλά όλη την επιφάνεια της λινάτσας με την οποία έχει σκεπάσει το σώμα.

Απομακρύνεται. Στον ορίζοντα, ένας κεραυνός χωρίζει προσωρινά στα δύο τον μανδύα της νύχτας. Σφηνώνει ένα τσιγάρο ανάμεσα στα χείλη του και ανάβει ένα σπίρτο. Η φλόγα αποκαλύπτει στιγμιαία τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Κρατάει τον καπνό μέχρι τα πνευμόνια του να διαμαρτυρηθούν κι έπειτα εκπνέει. Τα δάχτυλά του αποχωρίζονται το σπίρτο. Οι φλόγες φουντώνουν. Ο άντρας κάνει μεταβολή. Μερικές στιγμές αργότερα, το σκοτάδι τον καταπίνει. Η φωτιά προλαβαίνει να καταβροχθίσει το σώμα, προτού η βροχή τη σβήσει. Το απανθρακωμένο κορμί θα παραμείνει απαρατήρητο στην άκρη του Howlong Road για περίπου δύο μέρες, προτού το ανακαλύψει ένας ντόπιος, ο Tom Griffith, την 1η Σεπτεμβρίου.

Το σημείο όπου ανακαλύφθηκε το θύμα

Οι αρχές θα περιγράψουν το πτώμα ως μία «[…] άγνωστη γυναίκα, το νεκρό και απανθρακωμένο σώμα της οποίας ευρέθη κάτω από ένα σακί από λινάτσα […] η ηλικία της είναι ανάμεσα στα 20 και τα 30 χρόνια, το ύψος της 1.57 με 1.60 εκατοστά, είναι λεπτή, τα μαλλιά της είναι καστανά, πιο σκούρα κοντά στις ρίζες, πιθανότατα τα είχε ανοίξει το χρώμα τους με οξιζενέ ή ντεκαπάζ, τα μάτια της είναι μπλε-γκρίζα, τα νύχια της προσεκτικά φροντισμένα, με ίχνη από κόκκινο μανό». Ο ιατροδικαστής θα βρει μία σφαίρα μικρού διαμετρήματος στον λαιμό της, ωστόσο θα κρίνει ότι η γυναίκα πιθανότατα κατέληξε έπειτα από τα σοβαρά χτυπήματα που δέχτηκε στο κεφάλι της, το οποίο ο δράστης είχε τυλίξει με μία πετσέτα. Οι πολυτελείς κίτρινες πιτζάμες που βρέθηκε να φοράει θα δώσουν στη γυναίκα το προσωνύμιο με το οποίο έμελλε να γίνει γνωστή στη χώρα: το κορίτσι με τη μεταξωτή πιτζάμα.

Φωτογραφίες του θύματος

Η αστυνομία αδυνατεί να ταυτοποιήσει το πτώμα της άγνωστης γυναίκας και δημοσιοποιεί φωτογραφίες και σκίτσα της σε εφημερίδες. Το πρόσωπό της, βέβαια, είναι τόσο παραμορφωμένο, που οι φωτογραφίες αλλοιώνονται, ώστε τα χαρακτηριστικά της να γίνουν πάλι ανθρώπινα. Τα επόμενα χρόνια το σώμα της θα διατηρηθεί σε πάγο, στο νεκροτομείο του Albury και εκατοντάδες άνθρωποι θα το δουν από κοντά, ωστόσο, κανείς δεν θα την αναγνωρίσει. Η υπόθεση θα μπει στο συρτάρι το 1942 και το πτώμα της γυναίκας θα διατηρηθεί, έπειτα από απαίτηση της αστυνομίας, σε διάλυμα φορμόλης στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Σύδνεϋ. Το κορίτσι με τη μεταξωτή πιτζάμα γίνεται τουριστική ατραξιόν.

Το σκίτσο που δόθηκε στη δημοσιότητα

Ώσπου, δέκα χρόνια αργότερα, ο William McKay, διοικητής της αστυνομίας στην περιοχή New South Wales θα ξεθάψει την υπόθεση, αποφασισμένος να βρει τον δράστη πάση θυσία. Η λίστα με τα ανεξιχνίαστα εγκλήματα στην επικράτειά του αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς και ο McKay χρειάζεται μία επιτυχία, προκειμένου να καθησυχάσει τον Τύπο και την κοινή γνώμη, οι οποίοι απαιτούν την αντικατάστασή του. Ο διοικητής δεν ήταν άγνωστος με την υπόθεση, με την οποία είχε ασχοληθεί ήδη από το 1938. Στο γραφείο του φτάνουν 125 φάκελοι υποψήφιων θυμάτων. Στην κορυφή της αλφαβητικής λίστας βρίσκεται το όνομα της Linda Agostini.

Η πρώτη σύνδεση της Agostini με την υπόθεση είχε γίνει το 1935, όταν αστυνομικοί από το Σύδνεϋ και τη Μελβούρνη είχαν πάρει την κατάθεση από έναν φίλο της, ο οποίος υποστήριζε πως την είχε αναγνωρίσει στα σκίτσα που είχαν δοθεί στη δημοσιότητα, ενώ δεν την είχε δει από το 1934. Παρόλο που η αστυνομία είχε αρχικά απορρίψει την περίπτωση η Agostini να είναι το θύμα, ο McKay ήταν πεπεισμένος πως πίσω από τη δολοφονία του κοριτσιού με τις μεταξωτές πυτζάμες κρυβόταν ο Antonio Agostini.

Η Linda Agostini

Ο McKay ήταν τακτικός θαμώνας στο εστιατόριο Romano’s, όπου εργαζόταν ο Agostini, στο πρόσωπο του οποίου είχε βρει τον δράστη που έψαχνε. Ο Agostini είχε μόλις επιστρέψει στο Σύδνεϋ, έπειτα από τετραετή κράτηση σε φυλακές, καθώς οι σχέσεις του με το ιταλικό φασιστικό κόμμα τον είχαν χρωματίσει ως εχθρό της χώρας. Ο διοικητής διατάζει αμέσως τη σύλληψή του και έπειτα από δέκα λεπτά ανάκρισης, ο Agostini ομολογεί τη δολοφονία της συζύγου του, Linda. Στη δίκη που θα ακολουθήσει, ο Agostini θα καταδικαστεί σε έξι χρόνια φυλάκιση για ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Το 1948 θα αποφυλακτιστεί και θα απελαθεί στην Ιταλία, όπου και θα πεθάνει το 1969. Ήταν, ωστόσο, πράγματι η Linda Agostini το κορίτσι με τη μεταξωτή πιτζάμα;

Οι ενδείξεις συνηγορούν στο αντίθετο. Αρχικά, τα μάτια της Agostini ήταν καφετιά, ενώ του θύματος μπλε-γκρίζα, οι δύο γυναίκες είχαν διαφορετική σωματοδομή, και το αποτέλεσμα της σύγκρισης ανάμεσα στις οδοντοστοιχίες τους αποδείχθηκε αρνητικό. Επιπλέον, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες η αστυνομία απέσπασε την ομολογία του Agostini θεωρούνται τουλάχιστον ύποπτες. Σύμφωνα με την υπεράσπιση, ομολόγησε πως σκότωσε κατά λάθος τη γυναίκα του, προκειμένου να του επιβληθεί μικρότερη ποινή, καθώς ο McKay του είχε πει ότι το κορίτσι με τη μεταξωτή πιτζάμα είχε αναγνωριστεί και πως επρόκειτο να τον συλλάβουν.

Η σύλληψη του Antonio Agostini

Στην ομολογία του, ο Agostini υποστήριξε πως σκότωσε τη σύζυγό του με ένα περίστροφο, ενώ η σφαίρα είχε προέλθει από πιστόλι. Επιπλέον, στην αρχική του κατάθεση δεν υπήρχε καμία αναφορά για χτυπήματα στο κεφάλι -αργότερα θα προσέθετε πως τα τραύματα προκλήθηκαν καθώς την έσερνε στις σκάλες του σπιτιού τους. Στη συνέχεια, κατέθεσε πως περιέλουσε το πτώμα με βενζίνη, ενώ στο θύμα είχαν βρεθεί ίχνη κηροζίνης.

Όσο για την ημερομηνία της δολοφονίας, σύμφωνα με τον Agostini αυτή έγινε τη Δευτέρα 27 Αυγούστου και το ίδιο βράδυ είχε φροντίσει να ξεφορτωθεί το σώμα της συζύγου του. Ωστόσο, ένας μάρτυρας είχε δει φωτιά στο σημείο όπου βρέθηκε το θύμα δύο μέρες αργότερα, στις 29.

O τάφος όπου βρίσκεται το κορίτσι με τη μεταξωτή πιτζάμα, στο Preston Public Cemetery

Ο Antonio Agostini μέχρι το τέλος της ζωής του θα υποστήριζε πως το κορίτσι με τη μεταξωτή πιτζάμα δεν ήταν η γυναίκα του, Linda. Παρόλα αυτά, δεν αρνήθηκε ποτέ πως δολοφόνησε τη σύζυγό του, το σώμα της οποίας περιμένει ακόμα να ανακαλυφθεί.

H δικαιοσύνη στην περίπτωση της Linda Agostini αποδόθηκε, έστω και κατά λάθος. Έστω και εις βάρος ενός άλλου θύματος. Το κορίτσι με την μεταξωτή πιτζάμα σήμερα βρίσκεται θαμμένη στη Μελβούρνη. Το μυστήριο του θανάτου της θα παραμείνει, πιθανότατα, για πάντοτε αναπάντητο.

Του Ευθύμη Κάλφα

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ