Washington Post: «Ο Β.Ζελένσκι έστειλε τους Ουκρανούς Πεζοναύτες στη νότια όχθη του Δνείπερου για να πεθάνουν»
Ήθελε να παρουσιάσει μία «νίκη» στους Δυτικούς
Η Washington Post κατηγορεί τον Ουκρανό πρόεδρο Β.Ζελένσκι ότι στέλνει τους Πεζοναύτες στο Kρίνκι στη νότια όχθη του Δνείπερου, για να μπορέσει να παρουσιάσει κάποια νίκη στους Δυτικούς αλλά χωρίς να επιτύχει τίποτε το ουσιαστικό και απλώς πεθαίνουν μαζικά χωρίς λόγο.
Η εφημερίδα αναφέρει την μαρτυρία ενός 21χρονου Ουκρανού Πεζοναύτη τον Νμίτρο.
Το πρωί της πρώτης διέλευσης του ποταμού Δνείπερου (κάπου στα μέσα Οκτωβρίου) ο Πεζοναύτης ξύπνησε «έτοιμος να πεθάνει».
Με την αντεπίθεσή τους να έχει σταματήσει, οι στρατιωτικοί και πολιτικοί ηγέτες της Ουκρανίας ήταν πρόθυμοι να δείξουν στους δυτικούς υποστηρικτές τους κάποια πρόοδο, οποιαδήποτε πρόοδο.
Αλλά ο Ντμίτρο διηγήθηκε ότι πέρασε ένα ποτάμι θανάτου για μικρή ανταμοιβή, εκτός από κάποια πολιτικά μηνύματα.
Ο Ντμίτρο περιέγραψε ότι «πετάχτηκε σαν κομμάτι κρέας στους λύκους» κατά τη διάρκεια της διέλευσης, η οποία διαρκεί από 30 λεπτά έως μία ώρα.
Η μαρτυρία του επιβεβαιώθηκε από έξι άλλους Πεζοναύτες που συμμετείχαν στην επιχείρηση.
«Έχουμε πολλές απώλειες», είπε ένας 22χρονος.
«Απλώς χάνουμε ανθρώπους, αλλά δεν υπάρχει αποτέλεσμα». Απογοητευμένοι από τις αναφορές του Υπουργείου Εξωτερικών της Ουκρανίας — το οποίο τον Νοέμβριο δήλωσε ότι «κατάφερε να εδραιώσει τις θέσεις του σε πολλές οχυρές θέσεις» στον ποταμό Δνείπερο — οι πεζοναύτες διηγήθηκαν τραυματίες στρατιώτες που πνίγηκαν, που δεν μπορούσαν να κολυμπήσουν από τα τραύματά τους ή ρουφήχτηκαν στον πυθμένα του ποταμού από τα βαριά φορτία τους.
Η διέλευση ήταν τόσο επικίνδυνη που έμειναν πίσω τα πτώματα ορισμένων Πεζοναυτών, που σκοτώθηκαν στο πρώτο κύμα που διέσχισε το ποτάμι πριν από δυόμιση μήνες.
Η Ουκρανία δεν αποκαλύπτει δημόσια τον αριθμό των στρατιωτικών απωλειών της και αρνήθηκε να διευκρινίσει πόσοι Πεζοναύτες σκοτώθηκαν στην αποστολή, η οποία κατέλαβε πίσω μόλις λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα γης, συμπεριλαμβανομένης μιας «αιχμής» στο ψαροχώρι του Κρίνκι.
Ένας εκπρόσωπος του ουκρανικού Σώματος Πεζοναυτών αρνήθηκε να σχολιάσει:
«Είμαστε ακόμη σε σιωπή για αυτό το θέμα», είπε. Αλλά ο Στρατός αναγνωρίζει ότι υπήρξαν λίγα κέρδη.
«Δεν υπάρχουν απελευθερωμένα χωριά», στη νότια όχθη, είπε η λοχαγός Νατάλια Χουμένιουκ, επικεφαλής του κέντρου τύπου των Νότιων Αμυντικών Δυνάμεων της Ουκρανίας.
Ο Ντμίτρο είχε μάθει για την αποστολή λίγες μέρες νωρίτερα και δεν πίστευε ότι ήταν καλά σχεδιασμένη. Δεν ήξερε τι τους περίμενε στη νότια όχθη. Δεν πίστευε ότι άξιζε τη ζωή του.
Ο βομβαρδισμός άρχισε σχεδόν αμέσως. Η επικοινωνία απέτυχε, είπε ο Νμίτρο και δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με την διμοιρία όλμων τους για να αντεπιτεθούν.
Μέχρι τις 8 το πρωί, μόνο 12 από τους 30 πεζοναύτες δεν τραυματίστηκαν!
Δύο πέθαναν.
«Δεν μπορούσαμε να επιτεθούμε με ανθρώπους που είχαν τουρνικέ πάνω τους», εξήγησε ο Ντμίτρο.
«Έπρεπε να περιμένουμε νέους ανθρώπους να αντικαταστήσουν τους ανθρώπους που τραυματίστηκαν».
Καθώς η δυτική βοήθεια έχει σταματήσει, τα ουκρανικά στρατεύματα έχουν ελλείψεις σε βλήματα πυροβολικού
Το σύμπλεγμα των νησιών του ποταμού είχε εξασφαλίσει καλή κάλυψη, με φαρδιούς θάμνους.
Αλλά στην ανατολική όχθη, η βλάστηση ήταν αραιή.
Το δάσος ήταν βαριά ναρκοθετημένο, έτσι οι πεζοναύτες έσκαψαν χαρακώματα και καλύφθηκαν με σάκους γεμάτους άμμο. Σχεδόν οκτώ ώρες περίμεναν.
«Όταν τα πάντα εκρήγνυνται από όλες τις πλευρές, αρχίζεις να ζεις το λεπτό και δεν σκέφτεσαι τίποτα απολύτως», είπε ο Ντμίτρο. Αργότερα, άλλοι Πεζοναύτες μεταφέρονταν πιο συχνά με βάρκα.
«Οι Πεζοναύτες που σκοτώνονται σήμερα είναι οι χειριστές των σκαφών», είπε ένας 39χρονος.
«Και αυτό δεν είναι κάτι που μπορείς να μάθεις εύκολα. Πρέπει να ξέρεις πώς να τα οδηγείς, πρέπει να ξέρεις πώς να σκέφτεσαι πολύ γρήγορα, να πας πιο γρήγορα, να βγεις έξω. … Αυτό είναι μια τραγωδία φυσικά.»
Στην νότια όχθη ήρθε το βράδυ.
Με την λήψη ενισχύσεων, οι πεζοναύτες κινήθηκαν σε μια γραμμή προς το Κρίνκι.
Η δύναμη των 45 ανδρών περπατούσε σε ομάδες των δύο και των τριών.
Ξαφνικά ο Ντμίτρο άκουσε πυροβολισμούς στην πλάτη τους. Πρέπει να είναι λάθος, σκέφτηκε. Η ομάδα αναγνώρισης είχε πει ότι ήταν ασφαλές, ότι κανείς δεν θα ήταν κοντά.
“Δικός μας!” φώναξε, υποθέτοντας λανθασμένα ότι ήταν φιλικό πυρ. Ήταν οι Ρώσοι. Οι πεζοναύτες αντέκρουσαν. Επέζησαν τη νύχτα, πολεμώντας προς το Κρίνκι, όπου οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν δημιουργήσει ένα προγεφύρωμα στα ερείπια των σπιτιών, με Ρώσους στρατιώτες κοντά τους έτοιμους να ανακαταλάβουν το έδαφος.
Η όχθη του ποταμού έγινε «κόλλα», τα σώματα μερικών πεσόντων Πεζοναυτών έμειναν πίσω, χωρίς να μπορούν να ανασυρθούν λόγω των πυρών.
«Τα πάντα θερίζονται από θραύσματα», είπε ο Ντμίτρο.
Τουλάχιστον άλλοι πέντε άνδρες έχασαν τη ζωή τους και 20 τραυματίστηκαν μέχρι το τέλος της επιχείρησης τους, είπε.
Τον έστειλαν σπίτι για να αναρρώσει. Μετά την επιστροφή του, του είπαν, θα τον έστελναν ξανά στη νότια όχθη.
