Καθώς το Ναυτικό των ΗΠΑ συνεχίζει να βαδίζει προς την απόκτηση της πρώτης παρτίδας φρεγατών κλάσης Constellation, ένα σημαντικό ερώτημα απασχολεί τώρα τους Αμερικανούς αμυντικούς αναλυτές: Είναι αρκετές οι  32 θέσεις εκτόξευσης των VLS  για αυτά τα πλοία; Και αν ναι τι πυραύλους θα φέρουν;

Οι συζητήσεις για τον οπλισμό  των  Constellation αντικατοπτρίζουν ευρύτερες ανησυχίες, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου με τον οποίο αυτές οι θέσεις  θα μπορούσαν να επανεξοπλιστούν εν πλω εν μιας μεγάλης σύγκρουσης, για ολόκληρο το USN.

Τα ζητήματα αυτά εδώ έχουν προκύψει πρόσφατα καθώς τα πλοία του αμερικανικού Ναυτικού  καταρρίπτουν δεκάδες αντιπλοϊκούς βαλλιστικούς πυραύλους cruise και drones των Χούθι χωρίς ποτέ κανείς να ρωτά: Υπάρχουν αρκετά βλήματα για κάθε πλοίο και όταν αυτά εξαντλούνται πως ανανεώνονται.

Η κλάση Constellation πρόκειται να είναι η επόμενη κατηγορία σκαφών  του Ναυτικού των ΗΠΑ και η υπηρεσία έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι θέλει να αγοράσει τουλάχιστον 20 από αυτά στο μέλλον.

Αυτά θα είναι πλοία πολλαπλών αποστολών, με ένα μείγμα αντιαεροπορικών, αντιπλοϊκών και ανθυποβρυχιακών δυνατοτήτων, σχεδιασμένα να συνοδεύουν  μεγάλα πλοία ή ομάδες σκαφών  ή και να λειτουργούν ανεξάρτητα.

 Η απόφαση του Ναυτικού των ΗΠΑ να αποκτήσει νέες φρεγάτες έρχεται εν μέρει από την απογοητευτική  απόδοση των δύο μονίμως χαμηλών επιδόσεων κλάσεων Littoral Combat Ships (LCS).  Το USN έχει αποκτήσει περίπου 30 LCS, συνολικά, από τα τέλη της δεκαετίας του 2000 και εξακολουθεί να παραλαμβάνει πλοία την ίδια ώρα που τα… αποσύρει!

Αν και προορίζονται να εκτελούν  πολλές από τις ίδιες αποστολές με τις φρεγάτες κλάσης Constellation, τόσο οι LCS της κλάσης Freedom όσο και της Independence έχουν επικριθεί ιδιαίτερα για τον εξαιρετικά μέτριο έως ανύπαρκτο οπλισμό τους.

Η συνεχιζόμενη έλλειψη ικανότητας αντιαεροπορικής και αντιπυραυλικής άμυνας  στα LCS για οτιδήποτε άλλο εκτός από εγγύς  άμυνα είναι ιδιαίτερα κραυγαλέα.

Τόσο τα σκάφη της κλάσης Freedom όσο και της Independence  είναι κυριολεκτικά άφαντα από την τρέχουσα κρίση στην Ερυθρά Θάλασσα, η οποία είναι εξ ορισμού ένα παράκτιο περιβάλλον μάχης, κάτι για το οποίο υποτίθεται ότι σχεδιάστηκαν!

Τώρα θέλουν να τα φορτώσουν στο ΠΝ και το ΠΝ το έχει δεχτεί!

Πίσω στα Constellation τώρα και όπως αναφέρουν τα αμερικανικά δημοσιεύματα  το αμερικανικό Ναυτικό έχει επί του παρόντος υπογεγραμμένες συμβάσεις για τέσσερα πλοία τα:

USS Constellation (FFG-62), USS Congress (FFG-63), USS Chesapeake (FFG-64) και USS Lafayette (FFG-65)  όλα από την Fincantieri Marinette Marine, θυγατρική στις ΗΠΑ της ιταλικής Fincantieri.

Το Ναυτικό των ΗΠΑ σχεδιάζει να παραγγείλει  ακόμη  τέσσερα σκάφη μέχρι το τέλος του οικονομικού έτους 2028 και εξακολουθεί να εξετάζει την προοπτική και  ενός δεύτερου ναυπηγείου για να επιταχύνει την κατασκευή περισσότερων σκαφών στο μέλλον.

Το αμερικανικό  Ναυτικό έχει επίσης θέσει την ιδέα να μετατρέψει το Constellation σε μια πολυεθνική προσπάθεια.

Μόλις αυτή την εβδομάδα, ο υπουργός Άμυνας της Ελλάδας Νικόλαος Δένδιας ανακοίνωσε ότι η χώρα του έχει εκδηλώσει επίσημα ενδιαφέρον να ενταχθεί στο πρόγραμμα φρεγατών των ΗΠΑ και να παράγει έως και επτά από αυτά τα πλοία ή παραλλαγές τους σε ελληνικά ναυπηγεία.

Το πότε θα αρχίσουν να εισέρχονται σε υπηρεσία τα πρώτα σκάφη της κλάσης είναι ασαφές και εξαρτάται από μια σειρά παραγόντων. Το επερχόμενο USS Constellation είναι ήδη τουλάχιστον ένα χρόνο πίσω από το χρονοδιάγραμμα, σύμφωνα με πρόσφατη αναφορά από το USNI News.

Με αυτή την καθυστέρηση, ελπίζεται ότι η πρώτη από αυτές τις φρεγάτες θα παραδοθεί τουλάχιστον το 2027 ενώ τα υπόλοιπα πλοία που έχουν παραγγελθεί τώρα να  είναι σε υπηρεσία μέχρι το 2029.

Η κλάση Constellation που είναι ουσιαστικά μια  «αμερικανοποιημένη» FREMM έχει μεγαλύτερο μήκος, εκτόπισμα  και χώρους.  Αυτές οι αλλαγές αλλά και άλλες που έγιναν στη συνέχεια οδήγησαν στην αλλαγή σχεδόν κάθε τεχνικού σχεδίου και ήταν ένας σημαντικός παράγοντας στις καθυστερήσεις της παραγωγής μέχρι σήμερα, σύμφωνα με το USNI News.

Όσον αφορά τη χωρητικότητα του συστήματος κατακόρυφης εκτόξευσης (VLS), υπήρχαν ερωτήματα σχετικά με τη διαμόρφωση της συστοιχίας Mk 41 για τις νέες φρεγάτες του ακόμη και πριν επιλεγεί η τελική σχεδίαση. Οι αρχικές απαιτήσεις για το FFG(X), ένα πρόγραμμα που ανακοινώθηκε για πρώτη φορά το 2017, απαιτούσαν μόλις 16 θέσεις  VLS. Μέχρι να τελειώσει ο ανταγωνισμός, ο αριθμός αυτός είχε αυξηθεί στις 32.

Για σύγκριση, κάθε ένα από τα αντιτορπιλικά Flight I και II Arleigh Burke του Ναυτικού έχει 90 θέσεις στους  Mk 41 VLS. Το Flight IIA και άλλες επακόλουθες υποπαραλλαγές των  Arleigh Burke έχουν 96 θέσεις.

Το τρίο των αντιτορπιλικών κλάσης Zumwalt διαθέτει συστοιχίες Mk 57 VLS, που προέρχονται από το Mk 41, με 80 στοιχεία συνολικά (αυτά τα πλοία λαμβάνουν επίσης  τους νέους μεγάλους κάθετους σωλήνες εκτόξευσης κυρίως για την εκτόξευση υπερηχητικών πυραύλων). Τα καταδρομικά κλάσης Ticonderoga τα τελευταία από τα οποία πρόκειται να παροπλιστούν πριν από το τέλος της δεκαετίας, διαθέτουν ακόμη πιο πολλές θέσεις που φτάνουν τις  122 το καθένα.

Όλα αυτά τα πλοία είναι, φυσικά, σημαντικά μεγαλύτερα από το Constellation.

Οι  απαιτήσεις για τις FFG(X) απαιτούσαν τα πλοία να φέρουν μόνο πυραύλους επιφανείας-αέρος SM-2 Block IIIC και RIM-162 Evolved Sea Sparrow Missile (ESSM) στις κάθετες κυψέλες τους. Το ESSM είναι αρκετά μικρό ώστε τέσσερα από αυτά να μπορούν να συσκευαστούν σε μια μόνο θέση Mk 41.

Κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού FFG(X), το Ναυτικό των ΗΠΑ είπε επίσης ότι σχεδίαζε να ενσωματώσει ένα τύπο  κάθετα εκτοξευόμενου όπλου ανθυποβρυχιακού πολέμου μελλοντικά. Δεν είναι ξεκάθαρο εάν αυτό ήταν απλώς μια αναφορά στην υπάρχουσα οικογένεια RUM-139 Vertical Launch Anti-Submarine Rocket (VL-ARSOC) ή κάποιο νεότερο σχέδιο. Όλες οι εκδόσεις του VL-ASROC/VLA φέρουν μια ελαφριά ανθυποβρυχιακή τορπίλη.

Δεν είναι σαφές ποια έκδοση του Mk 41 σχεδιάζει να τοποθετήσει το USN στις φρεγάτες Constellation, αν και αρχικά θεωρήθηκε ότι αυτά τα πλοία θα χρησιμοποιούσαν μια έκδοση μικρότερου τακτικού μήκους. Τα SM-2 Block IIIC, τα ESSM και τα VL-ARSOC/VLA μπορούν να εκτοξευθούν  από αυτή την έκδοση μικρότερου μήκους.

Ωστόσο, στο ετήσιο νομοσχέδιο για την αμυντική πολιτική, (NDAA), για το οικονομικό έτος 2023, το Κογκρέσο εισήγαγε μια απαίτηση ώστε το USN να φροντίσει για την εγκατάσταση και πυραύλων SM-6  όσο και  Tomahawk στις  Constellation αρχής γενομένης από το δεύτερο σκάφος, το USS Congress.

Φυσικά τόσο οι SM-6 και οι Tomahawk απαιτούν και οι δύο εκτοξευτές Mk 41 VLS μεγαλύτερου μήκους.

Το SM-6 σχεδιάστηκε κυρίως ως πύραυλος επιφανείας-αέρος μεγάλου βεληνεκούς, αλλά έχει επίσης την ικανότητα να χτυπά στόχους σε ξηρά ή πλοία στη θάλασσα.

Το Tomahawk επικεντρώνεται ομοίως στον ρόλο της επίθεσης στην ξηρά, αλλά έχει και ικανότητα κατά πλοίων. Μάλιστα το αμερικανικό Ναυτικό βρίσκεται τώρα στη διαδικασία απόκτησης μιας  βελτιστοποιημένης έκδοσης του Tomahawk  κατά σκαφών επιφανείας  που είναι γνωστή ως MST (Maritime Strike Tomahawk). Τον Απρίλιο του 2023, το USNI News ανέφερε ότι το αμερικανικό Ναυτικό  έχει σκοπό να  ικανοποιήσει το αίτημα του Κογκρέσου για την ενσωμάτωση αυτών των MST στις  Constellation, χωρίς όμως να δίνει κάποιο συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.

Πέρα από μια διάταξη Mk 41, θα χρειαστεί επίσης κάποιος βαθμός πρόσθετης τροποποίησης στον σχεδιασμό του Constellation για την ενσωμάτωση του SM-6 και του Tomahawk. Αυτό θα περιλαμβάνει τουλάχιστον αλλαγές στην αρχιτεκτονική του συστήματος ελέγχου πυρός, συμπεριλαμβανομένης της ενσωμάτωσης του Συστήματος Ελέγχου Όπλων Tomahawk (TWCS), και μπορεί να απαιτήσει περισσότερες αλλαγές που, με τη σειρά τους, θα οδηγούσαν σε αύξηση του κόστους και θα αύξαναν τον κίνδυνο καθυστερήσεων στο πρόγραμμα.

«Το SM-6 μπορεί να μην είναι τόσο μακριά… Το Tomahawk είναι λίγο διαφορετικό. Αν προσπαθούσατε να εγκαταστήσετε ένα πλήρες σύστημα  Tomahawk, όπως σε ένα Flight III Arleigh Burke, δεν θα χωρούσε σε μια φρεγάτα», ανέφερε  ο υποναύαρχος Kevin Smith, υπεύθυνος του προγράμματος του Ναυτικού για μη επανδρωμένα συστήματα:

Η χρήση μιας παραλλαγής μεγάλου μήκους του Mk 41 θα άνοιγε επίσης τη δυνατότητα ενσωμάτωσης μιας ευρύτερης σειράς πυραύλων. Η Lockheed Martin, η οποία κατασκευάζει τον Mk 41, έχει επιδείξει την ικανότητα μιας έκδοσης που να μπορεί να  εκτοξεύει έναν τροποποιημένο AGM-158C Long-Range Anti-Ship Missile (LRASM) με έναν επιπλέον πυραυλοκινητήρα αρχικής πρόωσης.

Η εταιρεία εργάζεται επίσης τώρα για να χωρέσει τον πύραυλο Patriot PAC-3 MSE στον  Mk 41 έχοντας στόχο να πραγματοποιήσει την πρώτη δοκιμή αργότερα φέτος.

Από τη σχεδίασή τους, οι Constellation «πρέπει να μπορούν να λειτουργούν τόσο σε βαθιά νερά (δηλαδή στη μέση του ωκεανού) όσο και σε παραθαλάσσιες ζώνες περιοχές και να είναι ικανές να λειτουργούν είτε ανεξάρτητα είτε  ως μέρος μεγαλύτερων ναυτικών ομάδων μάχης, σύμφωνα με μια έκθεση που δημοσίευσε η Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου (CRS) στις 16 Ιανουαρίου.

Όπως έχει τώρα, όταν το USS Constellation τεθεί σε υπηρεσία, θα μπορεί να μεταφέρει το πολύ 32 SM-2 Block IIIC ή 128 ESSM, αλλά αυτό δεν θα ισχύσει ποτέ καθώς καθώς το πλοίο θα φέρει πάντα ένα συνδυασμό και των δύο βλημάτων. Ορισμένες από τις θέσεις  VLS του θα μπορούσαν επίσης να καταληφθούν από ASROIC  ή κάποιο άλλο παρόμοιο τύπο ανθυποβρυχιακού όπλου. Όπως σημειώθηκε, τα SM-6 και Tomahawk αναμένεται να προστεθούν σε αυτό το μείγμα μελλοντικά.

Ένα βασικό πλεονέκτημα των VLS όπως το Mk 41 είναι η ευελιξία που προσφέρουν όσον αφορά τη φόρτωση σε συστήματα εκτόξευσης ειδικά για πυραύλους. Ακριβώς ως ένα υποθετικό παράδειγμα, με  32 συνολικά θέσεις  μια μελλοντική φρεγάτα κλάσης Constellation θα μπορούσε να μεταφέρει ένα φορτίο με επίκεντρο την εναέρια και πυραυλική άμυνα αποτελούμενο από 10 SM-6, 16 SM-2 και  24 ESSM. Για εκτέλεση αποστολών πολλαπλών ρόλων, 8 Tomahawks, 6 SM-6, 14 SM-2 και 16 ESSM θα μπορούσαν να φορτωθούν στις κυψέλες του VLS του πλοίου.

Εναλλακτικά  6 Tomahawk, 4 SM-6, 12 SM-2, 6 ASROC και 16 ESSM για να περιλαμβάνουν και ικανότητα ανθυποβρυχιακού πολέμου. Μπορεί ο οποιοσδήποτε να συνθέσει και να παίξει  με τους αριθμούς όπως θέλετε, όπως άλλωστε και το USN.

Όσον αφορά τον συνολικό πυραυλικό οπλισμό, κάθε φρεγάτα κλάσης Constellation θα είναι επίσης εξοπλισμένη με 16 πυραύλους RGM-184 Naval Strike Missile (NSM).

Το Ναυτικό των ΗΠΑ βρίσκεται ήδη στη διαδικασία ενσωμάτωσης του NSM στα LCS και το Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ το διαθέτει στη  μορφή επάκτιας άμυνας.

Τα πλοία θα έχουν όλα από έναν εκτοξευτή με RIM-116 Rolling Airframe Missiles (RAM). Το πλήρες πακέτο οπλισμού για τις νέες φρεγάτες του αμερικανικού Ναυτικού περιλαμβάνει επίσης πυροβόλο 57 χιλιοστών σε πυργίσκο στην πλώρη και βάσεις για πολυβόλα σε διάφορα σημεία κατά μήκος του καταστρώματος.

Το USN πιέζει ακόμη για την ενσωμάτωση ενεργειακών όπλων, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων βαθμίδων τύπων λέιζερ και μικροκυμάτων υψηλής ισχύος. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια άλλη πιθανή δυνατότητα για το Constellation στο μέλλον.

Τα όπλα της Constellation θα διασυνδέονται  με μια έκδοση του συστήματος διαχείρισης μάχης COMBATSS-21 της Lockheed Martin, το οποίο προέρχεται από το αποδεδειγμένο σύστημα μάχης Aegis Combat System. Αυτό το σύστημα θα συνδεθεί επίσης με το ραντάρ επιτήρησης αέρα AN/SPY-6(V)3 (EASR) και το ραντάρ αναζήτησης στόχων επιφανείας  επόμενης γενιάς AN/SPS-73(V)18.

Κάθε Constellation θα έχει επίσης πλήρη εξοπλισμό ηλεκτρονικού πολέμου επιπέδου Block II AN/SLQ-32(V)6 SEWIP (Surface Electronic Warfare Improvement Program) ικανό να εντοπίζει παθητικά, να αναγνωρίζει και να ταξινομεί πολλαπλές απειλές. Μια έκδοση του βελτιωμένου συστήματος AN/SLQ-32(V)7 SEWIP Block III που προστίθεται τώρα σε ορισμένα αντιτορπιλικά κλάσης Arleigh Burke βρίσκεται υπό ανάπτυξη και θα μπορούσε να βρει το δρόμο της σε αυτές τις φρεγάτες στο μέλλον.

Εκτός από τα επί του σκάφους όπλα και άλλα συστήματα αποστολής, κάθε φρεγάτα κλάσης Constellation θα έχει  ένα ελικόπτερο MH-60R Seahawk και ένα ελικόπτερο drone MQ-8C Firescout.

Επί του παρόντος, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι το Ναυτικό των ΗΠΑ σκοπεύει να αυξήσει τη χωρητικότητα των θέσεων των  VLS στις Constellation. Ωστόσο, η υπηρεσία φαίνεται να έχει αφήσει ανοιχτή την επιλογή για να το κάνει εάν ληφθεί αυτή η απόφαση στο μέλλον.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ