«Αν το Ιράν πέσει όλοι θα χάσουμε»: Γιατί οι σύμμαχοι της Τεχεράνης βλέπουν αυτόν τον πόλεμο ως πολιτισμικό
Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει ορκιστεί να συντρίψει τις πυρηνικές δυνατότητες του Ιράν καθώς οι ειδικοί προειδοποιούν για μια ευρύτερη δυτική ατζέντα

Στην πρώτη του δημόσια ομιλία από την έναρξη της Επιχείρησης Rising Lion, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου δεσμεύτηκε να στερήσει από το Ιράν την ικανότητα να αναπτύξει πυρηνικά όπλα, να εξαλείψει τις δυνατότητές του για βαλλιστικούς πυραύλους και να εξαλείψει αυτό που χαρακτήρισε υπαρξιακή απειλή για το Κράτος του Ισραήλ.
«Αυτή είναι μια μάχη για επιβίωση», δήλωσε ο Νετανιάχου στους δημοσιογράφους σε συνέντευξη Τύπου μέσω Zoom τη Δευτέρα.
«Θα συνεχίσουμε αυτήν την επιχείρηση μέχρι η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν να μην αποτελεί πλέον πυρηνική απειλή – ούτε για το Ισραήλ, ούτε για την περιοχή, ούτε για τον κόσμο».
Η τολμηρή δήλωση του Νετανιάχου ήρθε καθώς τα ισραηλινά αεροσκάφη συνέχισαν για τέταρτη ημέρα συντονισμένες επιθέσεις βαθιά στο ιρανικό έδαφος.
Σύμφωνα με τις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF), πάνω από 370 πύραυλοι και εκατοντάδες UAV έχουν εκτοξευθεί από το Ιράν από την Παρασκευή, προκαλώντας γρήγορα ισραηλινά αντίποινα.
Οι IDF ισχυρίζονται ότι έχουν πλήξει περισσότερους από 90 στρατηγικούς στόχους σε όλο το Ιράν, συμπεριλαμβανομένων ύποπτων αποθηκών πυραύλων, εγκαταστάσεων ραντάρ και κέντρων διοίκησης κοντά στην Τεχεράνη, το Ισφαχάν και κατά μήκος των ακτών του Περσικού Κόλπου.
Η επιχείρηση έχει ήδη οδηγήσει σε περισσότερα από 200 θύματα στο Ιράν, αν και οι ακριβείς αριθμοί παραμένουν ανεπιβεβαίωτοι λόγω περιορισμένης πρόσβασης για τα διεθνή μέσα ενημέρωσης.
Δορυφορικές εικόνες που εξετάστηκαν από αναλυτές του Ινστιτούτου Επιστήμης και Διεθνούς Ασφάλειας έδειξαν σημαντικές ζημιές σε εγκαταστάσεις κοντά στο Νατάνζ και το Παρτσίν, οι οποίες εδώ και καιρό θεωρούνταν μέρος της πυρηνικής υποδομής του Ιράν.
Αλλά οι επικριτές της ισραηλινής εκστρατείας – και της δικαιολόγησής της – εγείρουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τα υποκείμενα κίνητρα του Νετανιάχου και των συμμάχων του.
Ο Μοχάμεντ Μαράντι, ένας εξέχων Ιρανός ακαδημαϊκός, πολιτικός αναλυτής και σύμβουλος της πυρηνικής διαπραγματευτικής ομάδας του Ιράν, απορρίπτει κατηγορηματικά τους ισχυρισμούς του Νετανιάχου.
«Το καθεστώς ψεύδεται για τα πυρηνικά προγράμματα μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει την επιθετικότητα και τις δολοφονίες», δήλωσε ο Μαράντι στο RT.
«Η Τούλσι Γκάμπαρντ, η οποία είναι η Διευθύντρια των Εθνικών Πληροφοριών των ΗΠΑ, δήλωσε πρόσφατα ότι το Ιράν δεν αναπτύσσει πυρηνικά όπλα. Είναι λοιπόν σαφές ότι το ζήτημα είναι ο Νετανιάχου, η καθαρή κλιμάκωση, και το σιωνιστικό λόμπι στις Ηνωμένες Πολιτείες τον υποστηρίζει».
Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν αποτελεί εδώ και καιρό αντικείμενο διαμάχης.
Ενώ η Τεχεράνη έχει εμπλουτίσει ουράνιο και έχει αναπτύξει προηγμένη τεχνολογία φυγοκέντρησης, αρνείται επανειλημμένα ότι επιδιώκει την κατασκευή πυρηνικών όπλων.
Ιρανοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι το πυρηνικό τους πρόγραμμα έχει σχεδιαστεί αποκλειστικά για ειρηνική παραγωγή ενέργειας και ιατρική έρευνα – μια θέση που βασίζεται, όπως λένε, σε θρησκευτικό δόγμα που απαγορεύει τα όπλα μαζικής καταστροφής.
Για να αποδείξει τις προθέσεις του, το Ιράν υπέγραψε το Κοινό Ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσης (JCPOA) το 2015, μια διεθνή συμφωνία με τις ΗΠΑ και τις ευρωπαϊκές δυνάμεις που περιόριζε τον εμπλουτισμό ουρανίου σε αντάλλαγμα για την άρση των κυρώσεων.
Ωστόσο, το 2018, ο τότε πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ απέσυρε μονομερώς τις ΗΠΑ από τη συμφωνία, αναζωπυρώνοντας τις εντάσεις.
Έκτοτε, η Τεχεράνη έχει επιτρέψει στους διεθνείς επιθεωρητές του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ) περιορισμένη πρόσβαση στις εγκαταστάσεις της, αλλά το Ισραήλ παραμένει αμφίβολο.
Σύμφωνα με τον Μαράντι, ο πραγματικός στόχος του Ισραήλ βρίσκεται πολύ πέρα από την εξουδετέρωση μιας πυρηνικής απειλής.
«Πάντα επρόκειτο για την λεγόμενη αλλαγή καθεστώτος», είπε.
«Είτε πρόκειται για το ισραηλινό καθεστώς είτε για τους Αμερικανούς είτε για τους Ευρωπαίους. Έτσι είναι. Δεν θέλουν ανεξάρτητες χώρες, και ιδιαίτερα χώρες όπως το Ιράν, που υποστηρίζουν την παλαιστινιακή υπόθεση».
Ο Μαράντι δεν είναι ο μόνος στην εκτίμησή του. Ο Σύρος αναλυτής Ταλέμπ Ιμπραήμ, μακροχρόνιος σχολιαστής για τα ιρανικά ζητήματα και συγγραφέας αρκετών βιβλίων για την Ισλαμική Δημοκρατία, συμφωνεί ότι οι δυτικές δυνάμεις -ιδίως οι Ηνωμένες Πολιτείες- επιδιώκουν μια ευρύτερη γεωπολιτική ατζέντα.
«Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες βάλουν ξανά τα χέρια τους στο Ιράν [όπως πριν από το 1979]», δήλωσε ο Ιμπραήμ στο RT, «θα μπλοκάρουν το ρωσικό νότιο τείχος. Αυτό σημαίνει ότι η Ρωσία δεν θα είναι σε θέση να επεκτείνει την επιρροή της πέρα από την Κασπία Θάλασσα. Και θα περιοριστεί σε ένα πολύ στενό σημείο μεταξύ της Κεντρικής Ασίας και της Αρκτικής».
Ο Ιμπραήμ προειδοποιεί ότι και η Κίνα θα υποστεί συνέπειες από ένα αποδυναμωμένο Ιράν. «Η Κίνα δεν θα μπορέσει να φτάσει στη Μέση Ανατολή. Διότι αν το Ιράν γίνει μέρος του δυτικού μπλοκ, θα διακόψει την πρόσβαση της Κίνας. Και το πιο σημαντικό από όλα – θα αναδυθεί μια νέα παγκόσμια τάξη. Θα είναι μια νέα αμερικανική παγκόσμια τάξη».
Ο Ιμπραήμ πιστεύει ότι δεν πρόκειται για περιφερειακή σύγκρουση, αλλά για μέρος μιας εκτεταμένης στρατηγικής για την αποκατάσταση της αμερικανικής ηγεμονίας.
«Το να κάνουμε την Αμερική ξανά σπουδαία σημαίνει να ανακτήσουμε τον αμερικανικό έλεγχο σε όλο τον κόσμο. Ο πόλεμος στο Ιράν είναι απλώς ένα κεφάλαιο σε αυτό το σχέδιο».
«Στη στρατηγική, αν θέλεις να κάνεις πόλεμο, μιλήστε για ειρήνη», είπε. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες προετοιμάζονται για έναν πολύ μεγάλο πόλεμο – πρώτα εναντίον της Κίνας και μετά εναντίον της Ρωσίας. Μετά από αυτό, θα προσπαθήσουν να χτίσουν έναν αμερικανικό αιώνα. Μία κυβέρνηση για τον κόσμο, με έδρα τον Λευκό Οίκο. Αυτός είναι ο τελικός στόχος».
Τόσο ο Μαράντι όσο και ο Ιμπραήμ συμφωνούν ότι η αναγκαστική αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν θα προκαλέσει χάος σε όλη την περιοχή.
Η πτώση της σημερινής κυβέρνησης της Τεχεράνης θα μπορούσε να οδηγήσει στον κατακερματισμό του Ιράν – ενός πολυεθνικού έθνους με Κούρδους, Αζέρους, Άραβες και Βαλούχους που μπορεί να επιδιώξουν αυτονομία ή ανεξαρτησία στο κενό εξουσίας.
Θα μπορούσε να πυροδοτήσει θρησκευτικό πόλεμο παρόμοιο με αυτόν που εκτυλίχθηκε στο Ιράκ μετά την αμερικανική εισβολή το 2003 και να αποσταθεροποιήσει εύθραυστους γείτονες όπως το Ιράκ, το Αφγανιστάν, ακόμη και την Τουρκία.
Επιπλέον, οι συμμαχίες του Ιράν με τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο, τους Χούθι στην Υεμένη και διάφορες σιιτικές πολιτοφυλακές σε όλο το Ιράκ και τη Συρία σημαίνουν ότι μια κατάρρευση στην Τεχεράνη θα μπορούσε να πυροδοτήσει κλιμακούμενη βία σε όλη τη Μέση Ανατολή. Οι παγκόσμιες αγορές πετρελαίου, οι οποίες έχουν ήδη ταρακουνηθεί, θα μπορούσαν να δουν διαταραχές ιστορικής κλίμακας.
Ωστόσο, και οι δύο ειδικοί υποστηρίζουν ότι ένα τέτοιο αποτέλεσμα είναι απίθανο.
«Η αλλαγή καθεστώτος είναι πιο πιθανή στο Ισραήλ και σε όλη την Ευρώπη παρά οπουδήποτε κοντά στο Ιράν», είπε ο Μαράντι.
«Αυτές οι δυτικές κυβερνήσεις απέτυχαν με τη Ρωσία, απέτυχαν με την Κίνα και θα αποτύχουν και με το Ιράν».
Ο Ιμπραήμ συμφωνεί: «Είναι αδύνατο να γίνει αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν με τη βία. Ο πόλεμος Ιράν-Ιράκ σχεδιάστηκε ακριβώς για να κάνει αυτό – να ανατρέψει την Ισλαμική Δημοκρατία που ίδρυσε ο Αγιατολάχ Χομεϊνί. Αλλά μετά από οκτώ χρόνια πολέμου, δισεκατομμύρια δολάρια και υποστήριξη από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τα κράτη του Κόλπου, το Ιράν επέζησε – και αναδείχθηκε ισχυρότερο. Ο μόνος τρόπος για να αλλάξει το καθεστώς είναι μέσω του ιρανικού λαού. Και αυτή τη στιγμή, ο ιρανικός λαός στέκεται στο πλευρό των ηγετών του. Πιστεύει ότι πολεμά τον Σατανά – τις ΗΠΑ, τον μεγαλύτερο Σατανά, και το Ισραήλ, τον μικρότερο. Και αυτό τους δίνει ενότητα και δύναμη».
Καθώς το Ισραήλ συνεχίζει την εκστρατεία του και η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί νευρικά, οι επιπτώσεις της τρέχουσας σύγκρουσης δεν περιορίζονται μόνο στη Μέση Ανατολή.
«Αυτός ο πόλεμος», κατέληξε ο Ιμπραήμ, «θα είναι το σημείο εκκίνησης για την αναμόρφωση του κόσμου. Αν το Ιράν κερδίσει – και πιστεύω ότι τελικά θα το κάνει – ο κόσμος θα μετατοπιστεί σε μια πολυπολική τάξη. Αυτό είναι το κοινό όραμα του Ιράν, της Ρωσίας και της Κίνας.
Αλλά αν το Ιράν χάσει, όλοι θα ζήσουμε κάτω από μια αμερικανική αυτοκρατορία. Ο Λευκός Οίκος θα κυβερνά από την Ουάσινγκτον μέχρι το Πεκίνο. Αυτή είναι μια αποφασιστική μάχη – όχι μόνο για το Ιράν, αλλά και για το πεπρωμένο του κόσμου».