Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα πριν λίγο καιρό διαβεβαίωσε ότι «δεν γίνονται αλλαγές συνόρων στην Ευρώπη». Επειδή η επιλεκτική “αμνησία” δεν είναι προς όφελος της ειρήνης και της προώθησης της αυτοδιάθεσης των λαών, φανατικός υπέρμαχος της οποίας είναι οι ΗΠΑ, να του θυμίσουμε δύο αλλαγές συνόρων που έγιναν με την έναρξη του 21ου αιώνα, στοίχισαν εκατόμβες νεκρών και αμέτρητους βομβαρδισμούς και από το ΝΑΤΟ.

Ας δούμε τι συμβαίνει όταν το συμφέρον και η στρατιωτική ισχύς υπαγορεύει την άσκηση πολιτικής…

Στις 4 Φεβρουαρίου του 2003 αποτέλεσε τμήμα ενός Ομοσπονδιακού Κράτους, με την ονομασία Σερβία και Μαυροβούνιο. Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξελέγη ο Φίλιπ Βουγιάνοβιτς και πρωθυπουργός ανέλαβε ο Μίλο Τζουκάνοβιτς.

Δόθηκε η δυνατότητα στους κατοίκους του να διεκδικήσουν με δημοψήφισμα την ανεξαρτησία τους.

Οι Μαυροβούνιοι θεμελιώνουν το αίτημά τους για διακριτή εθνική υπόσταση επικαλούμενοι την ιστορική συνέχεια του Μαυροβουνίου κατά την Οθωμανική περίοδο έως το 1918, αλλά και τη διαδεδομένη προφορά της σερβικής γλώσσας στο Μαυροβούνιο, η οποία είναι η ije-καβική, ενώ στη Σερβία η e-καβική.

Με δημοψήφισμα που διεξήχθη στις 21 Μαΐου του 2006 αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία (55,4% υπέρ) ανεξαρτησία από την Ομοσπονδία.

Συνεπεία του δημοψηφίσματος, το Μαυροβούνιο έγινε ανεξάρτητο κράτος στις 3 Ιουνίου του 2006.

Το Κοσσυφοπέδιο αναγνωρίζεται σήμερα από 104 χώρες και από το Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας. Οι χώρες αυτές είναι μέλη του ΟΗΕ. Το Κόσοβο δεν αναγνωρίζεται από τη Δημοκρατία της Κίνας,την Κύπρο, τη Σερβία, την Ισπανία, τη Ρουμανία, τη Ρωσία και τη Σλοβακία. (σ.σ. Παραδόξως, η περιώνυμη «Βικιπαίδεια» παραλείπει να αναφέρει πως ούτε η Ελλάδα αναγνωρίζει).

Ας μας εξηγήσει λοιπόν επιτέλους κάποιος αμερικανός αξιωματούχος τους λόγους που το δημοψήφισμα για την απόσπαση της αυτόνομης περιοχής του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία, (αφού προηγήθηκε άγριος βομβαρδισμός του ΝΑΤΟ εναντίον σερβικών θέσεων) ήταν νόμιμο.

Καθώς επίσης και το δημοψήφισμα για την απόσχιση του Μαυροβουνίου από το κράτος που είχε διαμορφωθεί μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας, με την ονομασία Δημοκρατία της Σερβίας και του Μαυροβουνίου ήταν «νόμιμο».

Σε αντίθεση με το δημοψήφισμα που διοργανώνει η πλειοψηφία των κατοίκων της Αυτόνομης δημοκρατίας της Κριμαίας…

Απώτερος στόχος του ρωσικού πληθυσμού της Κριμαίας ο οποίος είναι και η πλειοψηφία στην περιοχή είναι να παρθεί μια δημοκρατική απόφαση σχετικά με το μέλλον της περιοχής μετά και τα πρόσφατα γεγονότα καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την παράνομη κυβέρνηση της Δυτικής Ουκρανίας, ξ οποία απαγόρευσε ακόμη και την ομιλία της ρωσικής γλώσσας!

Δυτικά μέσα εμφανίζουν τη μειονότητα των Τατάρων να υποστηρίζει πως «οι Ρωσόφωνοι προσπαθούν να αποσπάσουν την Κριμαία από την Ουκρανία, παραλείποντας την εναντίωσή τους στην απόφαση αυτή».

Κι όμως, αποτελούν μειονότητα και στους κόλπους του τατάρικου πληθυσμού της Κριμαίας, όπως επισημαίνει το ρωσικό τηλεοπτικό δίκτυο «RT».

Η Ρωσία εξάλου θεσπίζει μέτρα προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων της μειονότητας  αφού θα ενθαρρύνει τη χρήση δύο γλωσσών, της ρωσικής και της κριμαϊκής ταταρικής.

«Δεν θα επιμείνουμε να επιστραφούν τα ουκρανικά διαβατήρια. Όλοι θα έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν την γλώσσα τους. Δεν θέλουμε να περιορίσουμε τα δικαιώματα των Τατάρων της Κριμαίας», είπε ο πρωθυπουργός της Κριμαίας Σεργκέι Ακσιόνοφ.

Γιατί τρομάζουν τότε οι ΕΕ-ΗΠΑ με μια δημοκρατική αναίμακτη διαδικασία;

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ