Οι Ειδικές Δυνάμεις από την φύση τους απαιτούσαν πάντοτε, την από κάθε πλευρά, άρτια και ρεαλιστική βασική και ειδική εκπαίδευση του προσωπικού τους, είτε αξιωματικών είτε οπλιτών, το οποίο έπρεπε υποχρεωτικά να προέρχεται από εθελοντές, επιλεγμένους με αυστηρά κριτήρια νοημοσύνης και σωματικών και ψυχικών ικανοτήτων. 

Έτσι η εκπαίδευση των καταδρομέων στη τεχνική και τακτική των ειδικών επιχειρήσεων ήταν εντατική, σκληρή και επίπονη σε όλη τη διάρκεια της θητείας τους στις Ειδικές Δυνάμεις, γιατί το υψηλό επίπεδό της αποτελούσε και αποτελεί την βασική και θεμελιώδη προϋπόθεση της επιτυχίας τους.

Οι πολλές και σοβαρές εξάλλου απαιτήσεις, που απέρρεαν από τους καθιερωμένους κανόνες και τρόπους της “τακτικής χρησιμοποίησης” των μονάδων των Ειδικών Δυνάμεων, επέβαλλαν την υποχρεωτική εκπαίδευση του προσωπικού τους σε σειρά αντικειμένων όπως:

Στην διαβίωση και στον αγώνα κάτω από ιδιαίτερα δυσμενείς συνθήκες εδάφους και καιρού (αναρριχήσεις, ορεινός αγώνας, αγώνας σε χιονοσκεπείς περιοχές, διάβαση υδάτινων κωλυμάτων, εξαντλητικές πορείες επί ανωμάλου εδάφους και σε μεγάλες αποστάσεις κ.α.).

Στην εξοικείωση με το υγρό στοιχείο (θάλασσα, λίμνες, ποτάμια), στους τρόπους κινήσεως και μεταφοράς δια μέσου αυτού και στη χρήση πρώτων γενικά μέσων.

Στις πάσης φύσεως καταστροφές και δολιοφθορές.

Στον εθισμό και στην απόκτηση της απαιτούμενης πείρας στις ταχείες αερομεταφορές, με ελικόπτερα και αεροπλάνα.

Σε τελείως εξειδικευμένα αντικείμενα ανάλογα με τον τύπο της μονάδας Ειδικών Δυνάμεων, όπως: αλεξιπτωτιστών, βατραχανθρώπων, χιονοδρόμων, ανορθόδοξου πολέμου, αμφίβιων καταδρομών και πεζοναυτών.

Στην πραγματοποίηση, από όλες τις μονάδες Ειδικών Δυνάμεων, μεγάλου αριθμού ασκήσεων, εκτελούμενων με ρεαλιστικό τρόπο σε συνθήκες που να προσομοιάζουν με αυτές του πολέμου 

Στην συμμετοχή μονάδων και τμημάτων των Ειδικών Δυνάμεων σε διάφορες διακλαδικές και συμμαχικές ασκήσεις.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ