Ποιες είναι οι ενέργειες των ευρωπαϊκών κρατών για την ανάπτυξη ενός μαχητικού 6ης γενιάς;

Στα τέλη του 2017, η Γαλλία και η Γερμανία αποκάλυψαν την πρόθεσή τους να αναπτύξουν από κοινού και να κατασκευάσουν ένα μελλοντικό μαχητικό αεροσκάφος, για να αντικαταστήσουν τα Rafale και Eurofighter, αντίστοιχα, ως μέρος ενός ευρύτερου FCAS, γνωστού και ως New Generation Aircraft (NGF).

Τον Φεβρουάριο του 2020, υπέγραψαν μια επενδυτική συμφωνία ύψους 150 εκατομμυρίων ευρώ, για τη χρηματοδότηση πρώιμων πρωτοτύπων και εργασιών για το σύστημα. Η Ισπανία εντάχθηκε επίσημα στο πρόγραμμα τον Δεκέμβριο του 2020, ως ο κύριος ανάδοχος για τη χαμηλή παρατηρητικότητα εντός της κοινοπραξίας.

Η πρώτη πτήση του μελλοντικού πρωτότυπου μαχητικού, αναμένεται το 2030. Η έναρξη λειτουργίας προγραμματίζεται μεταξύ 2040 και 2045.

Από την άλλη πλευρά, η Βρετανία παρουσίασε τον σχεδιασμό και παραγωγή του Tempest, με την Ιταλία και τη Σουηδία να την ακολουθούν. Η ιδέα διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τη Βρετανία το 2018, με την υποστήριξη των βιομηχανικών κλάδων της, όπως τις BAE Systems, Leonardo UK, MBDA και Rolls-Royce.

Η Ιταλία και η Σουηδία, συμφώνησαν να ενταχθούν στο Ηνωμένο Βασίλειο σε αυτήν την προσπάθεια το ίδιο έτος. Η είσοδος του νέου μαχητικού στις υπηρεσίες, αναμένεται να γίνει στις αρχές της δεκαετίας του 2030.

Και τα δύο προγραμματισμένα μαχητικά, αναμένεται να αντικαταστήσουν τα πολεμικά αεροσκάφη που χρησιμοποιούνται σήμερα από τέσσερις στρατιωτικές υπηρεσίες σε τρία ευρωπαϊκά έθνη, τα γαλλικά μαχητικά πολλαπλών ρόλων Rafale, συμπεριλαμβανομένης της έκδοσης «M» με δυνατότητα μεταφοράς σύγχρονων οπλικών συστημάτων,  τα Γερμανικά Eurofighter Typhoons κατάλληλα σε αποστολές αέρος-αέρος και  τα Spanish Typhoons, τα οποία εκπληρώνουν επίσης έναν ρόλο επίθεσης εδάφους.

Η Γαλλία θέλει το αεροσκάφος να είναι ικανό να παραδίδει πυρηνικά όπλα, με ένα ξεχωριστό σύνολο συνδέσεων δεδομένων για να εγγυηθεί μια ασφαλή αρχιτεκτονική χειρισμού και ελέγχου. 

Τα αεροσκάφη και στα δύο προγράμματα, αναμένεται επίσης να εκπληρώσουν σχεδόν ολόκληρο το φάσμα των σύγχρονων αεροπορικών αποστολών μάχης, τόσο στη στεριά όσο και στη θάλασσα.

Τα προγραμματισμένα σχέδια, δεν περιορίζονται μόνο σε προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη. Δεδομένων των  γρήγορων βημάτων που έχουν κάνει τα  μη επανδρωμένα αεροσκάφη μάχης (UCAV) ή τα drones στον πόλεμο τα τελευταία χρόνια, αναπτύσσονται ως «ένα σύστημα συστημάτων» (SoS), που περιλαμβάνει τη χρήση drones καθώς και μια ποικιλία τεχνητής νοημοσύνης και αυτόνομα συστήματα.

Ωστόσο, υπάρχουν τώρα  ορισμένες αναφορές  ότι υπάρχουν εντάσεις μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, σε ορισμένα βασικά ζητήματα, όπως τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, το μερίδιο βιομηχανικής εργασίας, οι επιχειρησιακές προτεραιότητες και η σχέση του έργου FCAS με άλλες κοινές προσπάθειες, όπως ένα πρόγραμμα αναβάθμισης του ελικοπτέρου Tiger.

Η Γαλλία, εκπροσωπούμενη από την Dassault, θεωρείται ιδιαίτερα ευαίσθητη όσον αφορά την πρόσβαση στην εφοδιαστική αλυσίδα με πυρηνική ικανότητα. 

To σίγουρο είναι ότι οι Γάλλοι έχουν μάθει όλα αυτά τα χρόνια να κατασκευάζουν ότι θέλουν μόνοι τους σε αντίθεση με τους Γερμανούς.

Για την ακρίβεια, οι Γάλλοι υποχρεώθηκαν να κάνουν κοινή προσπάθεια με τους Γερμανούς λόγω του κόστους των αεροσκαφών 6ης γενιάς.